Riffs

Eind jaren zestig kreeg ik een beetje belangstelling voor muziek. Op een gegeven moment had ik vijf lp's. Allemaal van Creedence Clearwater Revival. Het jonge broertje van mijn vriend Henry kon nauwelijks praten, maar we hadden hem wel geleerd wie de bassist was van CCR: Stu.

In september 1998 kwam John Fogerty na een lange periode van stilte eindelijk naar Europa; naar Scandinavie. Samen met een broer en mijn toenmalige vriendin namen we het vliegtuig naar Kopenhagen. In een Deense voorloper van de Heineken Music Hall beleefde ik het tot dan toe meest emotionele moment van mijn muzikale leven. Terwijl de gordijnen nog gesloten waren, maakten de eerste akkoorden van 'Born on the Bayou' mijn ogen vochtig.

'Has anybody this side of Keith Richards written more indelible riffs than John Fogerty?', vraagt No Depression zich af in het november-decembernummer. De vraag stellen, is hem beantwoorden. Luister naar Revival, de onlangs verschenen cd van Fogerty. De riffs vliegen je om de oren.

Aanvankelijk had ik het niet zo op Revival. Het leek meer van hetzelfde, en dan minder. Fogerty zelf komt inmiddels zo vaak langs, dat ik er niet eens altijd naar toe hoef. Maar een hardlooptochtje met Revival op de iPod maakte alles helder. John Fogerty heeft op zijn 62ste de opvolger gemaakt van Cosmo's Factory.

Beeld: Ekstra Bladet, 3 september 1998