The hits just keep on coming
Als schooljongen wilde Michael Nesmith een keer een geintje uithalen met vuurwerk. Het ging mis. Gevolg: een flinke verwonding aan zijn hand. De dokter adviseerde hem gitaar te gaan spelen, om de motoriek te herstellen. Het begin van een wonderlijke muzikale carrière. In 1965 (Nesmith was 23) zag hij een advertentie waarin ‘four insane boys’ gevraagd werden voor een tv-serie rond een beatbandje, de Monkees. Nesmith arriveerde in de studio met een wollen muts op zijn hoofd en onder zijn arm een zak wasgoed, die hij op de terugweg nog even naar de wasserette moest brengen. Verder leek het wel of hij de studio beoordeelde, in plaats van
ander
som. De studiobazen beviel deze arrogante houding wel, en Nesmith werd aangenomen. De tv-serie werd een groot succes. Michael Nesmith was de enige echte muzikant van het stel. Na vijf jaar was hij het commerciële circus zat. Hij kocht voor $ 450.000 de rest van het contract af, en begon voor zichzelf. Deze financiële aderlating zou hem jarenlang pijn blijven doen, maar Nesmith greep zijn artistieke kans en maakte meteen in 1970 maar liefst drie LP’s, die alle drie klassiek geworden zijn: Magnetic South, Loose Salute en Nevada Fighter. Ik kocht ze in één keer voor twee gulden per stuk in 1976 in een platenzaakje in Hilversum. Redelijke hits in die tijd waren Joanne en Silver Moon. Mijn persoonlijke favoriet is Calico Girlfriend. De volgende LP, Tantamount to Treason, Volume 1, was een commercieel debacle. Nesmith sloeg vol ironie terug met zijn beste album ooit: The Hits Just Keep On Coming. In 1977 had hij nog het hitje Rio. Daarna verloren we Michael Nesmith een beetje uit het oog, hoewel hij af en toe platen bleef maken en in 2005 nog Rays op de markt bracht, een album dat de Nederlandse markt nooit heeft weten te bereiken. Denk echter niet dat Michael Nesmith bij de pakken neer is gaan zitten. Hij mag als de uitvinder van de videoclip beschouwd worden. Rio was namelijk de eerste single ooit waar speciaal een filmpje voor gemaakt was. Het idee sloeg aan, en Nesmith richtte Pacific Arts Video op, dat zich met veel succes toelegde op het maken en verspreiden van muziekvideo’s, tot de firma in een juridisch gevecht over licenties en
copyrights verwikkeld raakte. Op 3 februari 1999 stelde een rechtbank Nesmith in het gelijk en kon hij $ 46,8 miljoen dollar aan achterstallige rechten incasseren. Sindsdien hoeven we ons geen zorgen meer te maken over de ex-Monkee. En dat verhaal met dat vuurwerk, dat bleek een verzinsel te zijn, bedoeld om het publiek ervan overtuigen dat ten minste één Monkee daadwerkelijk gitaar kon spelen.
Als schooljongen wilde Michael Nesmith een keer een geintje uithalen met vuurwerk. Het ging mis. Gevolg: een flinke verwonding aan zijn hand. De dokter adviseerde hem gitaar te gaan spelen, om de motoriek te herstellen. Het begin van een wonderlijke muzikale carrière. In 1965 (Nesmith was 23) zag hij een advertentie waarin ‘four insane boys’ gevraagd werden voor een tv-serie rond een beatbandje, de Monkees. Nesmith arriveerde in de studio met een wollen muts op zijn hoofd en onder zijn arm een zak wasgoed, die hij op de terugweg nog even naar de wasserette moest brengen. Verder leek het wel of hij de studio beoordeelde, in plaats van
ander
som. De studiobazen beviel deze arrogante houding wel, en Nesmith werd aangenomen. De tv-serie werd een groot succes. Michael Nesmith was de enige echte muzikant van het stel. Na vijf jaar was hij het commerciële circus zat. Hij kocht voor $ 450.000 de rest van het contract af, en begon voor zichzelf. Deze financiële aderlating zou hem jarenlang pijn blijven doen, maar Nesmith greep zijn artistieke kans en maakte meteen in 1970 maar liefst drie LP’s, die alle drie klassiek geworden zijn: Magnetic South, Loose Salute en Nevada Fighter. Ik kocht ze in één keer voor twee gulden per stuk in 1976 in een platenzaakje in Hilversum. Redelijke hits in die tijd waren Joanne en Silver Moon. Mijn persoonlijke favoriet is Calico Girlfriend. De volgende LP, Tantamount to Treason, Volume 1, was een commercieel debacle. Nesmith sloeg vol ironie terug met zijn beste album ooit: The Hits Just Keep On Coming. In 1977 had hij nog het hitje Rio. Daarna verloren we Michael Nesmith een beetje uit het oog, hoewel hij af en toe platen bleef maken en in 2005 nog Rays op de markt bracht, een album dat de Nederlandse markt nooit heeft weten te bereiken. Denk echter niet dat Michael Nesmith bij de pakken neer is gaan zitten. Hij mag als de uitvinder van de videoclip beschouwd worden. Rio was namelijk de eerste single ooit waar speciaal een filmpje voor gemaakt was. Het idee sloeg aan, en Nesmith richtte Pacific Arts Video op, dat zich met veel succes toelegde op het maken en verspreiden van muziekvideo’s, tot de firma in een juridisch gevecht over licenties en
copyrights verwikkeld raakte. Op 3 februari 1999 stelde een rechtbank Nesmith in het gelijk en kon hij $ 46,8 miljoen dollar aan achterstallige rechten incasseren. Sindsdien hoeven we ons geen zorgen meer te maken over de ex-Monkee. En dat verhaal met dat vuurwerk, dat bleek een verzinsel te zijn, bedoeld om het publiek ervan overtuigen dat ten minste één Monkee daadwerkelijk gitaar kon spelen.
Posts
1 opmerking:
Michael's moeder Bette Nesmith Graham vond ook uit. En wel Typex ofwel "Liquid Paper" zoals zij het noemde. En dat leverde zoon Michael al in 1980 een erfenis van vele miljoenen dollars op. "Zorgen over de ex-Monkee... " waren dus eigenlijk al nooit echt nodig.
M.
Een reactie posten