Ik weet niet hoe het anderen deze dagen vergaat, maar ik kom tussen al dat voetbalgeweld bijna niet meer toe aan het luisteren naar muziek. De vergeten uurtjes van de dag, die zich daar zo goed voor lenen, gaan nu (soms tot mijn eigen ergernis achteraf) op aan het kijken naar de zoveelste nabeschouwing of voorbeschouwing.

Met zijn donkerbruine stem bezingt Cash de wederkomst van Christus. Meer dreigend dan juichend. De stukjes uit Openbaringen die Cash aan het begin en eind van het nummer leest dragen bij aan de bijna apocalyptische sfeer van het nummer. Zelfs een overtuigd niet-christen als ondergetekende kan daaronder niet onberoerd blijven. Misschien is dit nummer wel een mooi tegengif bij al dat voetbal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten