Howlin Rain

Op 25 juni in Vera, Groningen en 26 juni in Paradiso, Amsterdam: Howlin Rain. Waarom je daar heen moet? Omdat Magnificent Friend het beste rockalbum is van 2008.

Aanvankelijk een uitlaatklap van Comets On Fire’s Ethan Miller waar hij zijn meer roots- en popgeoriënteerde songs kwijt kon, is Howlin Rain op Magnificent Fiend uitgegroeid tot een fantastische rockband. Was het gelijknamige debuut uit 2006 al een spetterend boogie-album, Magnificent Fiend overtreft dit debuut verre. Dit vanwege de afgewogen, organische rocksound waar invloeden van de Britse begin jaren zeventig-rock, zoals Humble Pie, heavy rock à la Grand Funk Railroad en southern jamrock in de trant van The Allman Brothers broederlijk een plekje naast elkaar hebben gevonden. Ook Rick Rubin zag wel brood in de retrorocksound van Ethan Miller en zijn kompanen toen hij ze tekende voor zijn American-label. Howlin Rain treedt daarmee in de voetsporen van bands als Masters Of Reality en The Black Crowes. Maar ook muzikaal zijn er raakvlakken. Ouderwetse, zware rock is ook Howlin Rains uitgangspunt, maar akoestische gitaren, Wurlitzer en Hammond zorgen voor een afgewogen klankbeeld. Miller zet vaak een strot op, maar in El Rey klinkt hij als een soulzanger, terwijl zijn zachte kant naar voren komt in de schitterende, bijna pastorale progrocksongs Nomads en Riverboat. Tegenover deze feërieke pracht staan energieke heavy rocksongs als Dancers At The End Of Time, met grommende orgels en fuzzende gitaren. Magnificent Fiend is tegelijk opwindend en aanstekelijk, een perfecte combinatie voor een perfect nu-rockalbum, dat bovendien sterk knipoogt naar klassieke seventies rock. Een winnende combinatie die Howlin Rain een sterke positie moet kunnen opleveren in het landschap van de moderne rock. Howlin Rain rules!