vrijdag 25 januari 2008

uit het nest gestoten

Vorige week had ik het op dit weblog over Wilco. Meer in het bijzonder over film waarin Jeff Tweedy voor de opnames van Yankee Hotel Foxtrot drummer Ken Coomer uit de band zet en dat na die opnames ook Jay Bennett Wilco diende te verlaten.
Zo kent de hang naar perfectie van Tweedy wel meer slachtoffers. Sinds de oprichting van Wilco kent deze band namelijk maar twee constanten: Tweedy zelf en bassist John Stirratt. Multi-instrumentalist Max Johnston moest er na de tweede plaat Being There al uit. Hij ging een tijdje bij zijn zus, Michelle Shocked, spelen en dook daarna op in The Gourds. Zijn vervanger Bob Egan, vliegt er na het verschijnen van Mermaid Avenue (met Billy Bragg) alweer uit en komt daarna terecht bij de Canadese rootsrockers van Blue Rodeo. Drummer Ken Coomer is de volgende die uit het nest valt. Hij heeft tegenwoordig een eigen studio en is een gerespecteerd producer en sessiemuzikant. De ook al genoemde Jay Bennett startte na zijn Wilco-tijd een solocarriere die inmiddels vier cd´s, maar nauwelijks commercieel succes heeft opgeleverd. Zijn oude maatje in Wilco tenslotte, Leroy Bach, dient na A Ghost Is Born op te zouten en verdwijnt daarna bijna geheel van de radar. Volgens de site AllMusic heeft hij in 2006 nog eens de tamboerijn beroerd op een cd van de groep Catfish Haven. In publicaties op het web staat veelal dat deze ‘splits’ allemaal vriendschappelijk waren. Wie Learning How To Die, het boekje over Wilco van de journalist Greg Kot heeft gelezen, kan daaraan twijfelen.
Als goedmakertje: een nummer, I Want You Back, van Jay Bennett (van de cd The Beloved Enemy)







Geen opmerkingen: