Op altcountry.nl staat een lovende recensie van Jason Ringenbergs overzichtsalbum Best Tracks And Side Tracks. Of eigenlijk van de eerste cd van dit dubbelalbum. Gemakshalve heeft de recensent kennelijk de tweede cd buiten beschouwing gelaten. In het boekje staat: “The ‘Sidetracks’ CD is a collection of my most interesting rarities and outtakes from my non-Jason and the Scorchers efforts. For my money, I enjoy this CD as much of more than ‘Best Tracks’!” Nou, Ringenberg zal best plezierige herinneringen koesteren aan de samenwerking met coryfeeën als Kristi Rose en Webb Wilder, maar om het maar eens duidelijk neer te zetten: de meeste van de Side Tracks zijn niet om aan te horen. Een hoop aanstellerij en curieuze egotripperij. Wat mij betreft kan dit document humaine gerust onder in het cd-doosje weggeklapt blijven. Ik kom er steeds meer achter dat ik alleen maar mooie liedjes wil horen. Gedurfde creativiteit en ‘artistieke veelzijdigheid’, ‘nieuwe wegen’, conceptalbums met gesproken teksten tussendoor zoals bij Tom Russell... ze kunnen me gestolen worden. Let maar op: op zowat elk altcountry-album (en zeker niet alleen bij Jimmy LaFave) moet weer zo nodig zo’n stoer, obligaat, niksig rock’n’roll nummertje. Dat begon in de tijd van Gram Parsons, Emmylou Harris en The Flying Burrito Brothers al met flutsongs als Ooh Las Vegas en Six Days On The Road. Bah, meteen door naar het volgende nummer graag. En dan is de rock’n’roll nog maar één van de dwalingen op Ringenbergs Side Tracks. Enfin, luister zelf maar. En constateer daarna nog even dat Farmer Jason wel degelijk weet hoe het moet.
Op altcountry.nl staat een lovende recensie van Jason Ringenbergs overzichtsalbum Best Tracks And Side Tracks. Of eigenlijk van de eerste cd van dit dubbelalbum. Gemakshalve heeft de recensent kennelijk de tweede cd buiten beschouwing gelaten. In het boekje staat: “The ‘Sidetracks’ CD is a collection of my most interesting rarities and outtakes from my non-Jason and the Scorchers efforts. For my money, I enjoy this CD as much of more than ‘Best Tracks’!” Nou, Ringenberg zal best plezierige herinneringen koesteren aan de samenwerking met coryfeeën als Kristi Rose en Webb Wilder, maar om het maar eens duidelijk neer te zetten: de meeste van de Side Tracks zijn niet om aan te horen. Een hoop aanstellerij en curieuze egotripperij. Wat mij betreft kan dit document humaine gerust onder in het cd-doosje weggeklapt blijven. Ik kom er 
steeds meer achter dat ik alleen maar mooie liedjes wil horen. Gedurfde creativiteit en ‘artistieke veelzijdigheid’, ‘nieuwe wegen’, conceptalbums met gesproken teksten tussendoor zoals bij Tom Russell... ze kunnen me gestolen worden. Let maar op: op zowat elk altcountry-album (en zeker niet alleen bij Jimmy LaFave) moet weer zo nodig zo’n stoer, obligaat, niksig rock’n’roll nummertje. Dat begon in de tijd van Gram Parsons, Emmylou Harris en The Flying Burrito Brothers al met flutsongs als Ooh Las Vegas en Six Days On The Road. Bah, meteen door naar het volgende nummer graag. En dan is de rock’n’roll nog maar één van de dwalingen op Ringenbergs Side Tracks. Enfin, luister zelf maar. En constateer daarna nog even dat Farmer Jason wel degelijk weet hoe het moet. 
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten