Tweede kans

Vrijdag treedt Claw Boys Claw op in Utrecht. Na elf jaar is de formatie van Peter te Bos terug met een album en een aantal live-optredens. Claw Boys Claw was jarenlang de vaandeldrager van de alternatieve rock in Nederland. Een jaar of vijftien geleden was ik getuige van een optreden van de band in Tivoli. Geweldige show, maar vooral bijgebleven is het korte gesprek dat ik had met de frontman van die andere Amerikaans georiënteerde -maar minder vooruitstrevende- Amsterdamse formatie van die tijd: de Fatal Flowers. Deze toentertijd behoorlijk populaire band had net besloten om het bijltje er bij neer te gooien. ‘Dead Flowers’ kopte Oor met veel gevoel voor pathetiek. Ik luisterde toen veel naar de Fatal Flowers en ik heb de band een keer of vijf live gezien, stuk voor stuk optredens die stonden als een huis. De band is verantwoordelijk voor enkele sterke albums en voor de klassieker Younger Days. Enfin, tijdens het optreden van Claw Boys Claw ontwaarde ik de zanger van de Fatal Flowers, Richard Jansen, in het publiek, verscholen achter een kolossale zonnebril. In een vlaag van jeugdige overmoed stapte ik op hem af. Een goed moment om hem eens aan de tand te voelen over zijn vertrek uit de band. “Dat kun je toch niet maken, man!”, of woorden van die strekking beet ik hem toe. Jansen bleef de rust zelve en antwoordde dat de band creatief leeg was en dat dit de beste oplossing was voor iedereen. Mogelijk wel dat hij iets anders ging doen. Dat werd dus de formatie Shine, zo meldde de Volkskrant een paar dagen later. Een gemiste kans op een primeur voor de eerstejaars student Journalistiek die ik toen was. Vrijdag tijdens het concert van Claw Boys Claw zal ik goed opletten, misschien staat Richard Jansen ergens in de zaal. Kan ik hem eens vragen wat hij zoal doet de laatste tijd. Dezelfde dag nog staat het op deze site, dat is beloofd.