Steve Barton

Op de nieuwe titelloze cd van JW Roy staat een liedje over de persconferentie waarin de wielrenner Erik Zabel verklaarde doping te hebben gebruikt. In Niet Alleen neemt Roy het op voor de Duitse sprinter, wiens wereld ineen leek te storten op die 24ste mei 2007. Het commentaar van Roy is hartverwarmend: 'Jij, bent hier, niet alleen, niet alleen / Jij, komt hier, wel doorheen, niet alleen / De mooie mens en zijn geheimen / Die iedereen al kent / Hij kan ze delen met zo velen / De dood, de gladiolen, het venijn.'
Dat liedje deed me grijpen naar de cd The Acoustic Motorbike van Luka Bloom en vervolgens naar The Boy Who Rode His Bike Around The World van Steve Barton. Lezers die de rubriek Vluchtstrook Amerika volgen, zullen begrijpen dat liedjes over fietsen op speciale aandacht van mij kunnen rekenen. Die cd van Barton (uit 2000) kocht ik destijds dan ook puur op basis van de titel. Het bleek een alleraardigste plaat met energieke powerpop, waarop Barton klinkt als een Amerikaanse Joe Jackson.
Steve Barton komt uit San Francisco en speelde in de jaren tachtig in Translator, een band die invloeden verwerkte uit de Britse invasie van de jaren zestig, folkrock en de new wave van de jaren tachtig. In de band zaten verder onder anderen Larry Dekker (Map Of Wyoming) en Dave Scheff (Winter Hours).
The Boy Who Rode His Bike Around The World van Barton werd geproduceerd door Marvin Etzioni, Steve Berlin, Ed Stasium en Barton zelf. De lichtelijk rootsy aanpak in de vertaling van het werk van Engelse voorbeelden als Buzzcocks, XTC, maar ook de Beatles, levert fraaie momenten op die neigen naar sixties bubblegum en Posies-achtige rock. In 2004 verscheen van Steve Barton het ook al sterke Charm Offensive en vorig jaar het vrijwel onopgemerkte Flicker Of Time. Het label Wounded Bird bracht eveneens in 2007 de vier platen van Translator opnieuw uit.