The Song Ramones The Same

Wat mij betreft een van de mooiste woordspelingen in de popmuziek. Het verbindt bovendien ver van elkaar verwijderde werelden: die van Led Zeppelin en de Ramones. Brits vs. Amerikaans; overdadigheid vs. nonchalance; moloch vs. compacte unit. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat ze echter gemeenschappelijk hebben is mijn jeugdige fascinatie. Nog een overeenkomst is dat beide – of althans hun marketingbureaus – de markt recentelijk bediend hebben met een DVD. Led Zeppelin met een re-release van de draak The Song Remains The Same en de Ramones met it’s Alive 1974-1996. Maar daar wilde ik het niet over hebben, want die DVD’s – in het algemeen – interesseren me niet zo. Ik heb gewoon genoeg aan de muziek, de rest is versiering. Dus ik beperk me gewoon tot mijn corebusiness; de songs.

1. ‘The Song Remains The Same’ – Led Zeppelin
Zep breekt met de traditie van genummerde albumtitels. Folkinvloeden en mystieke symboliek kenmerken Led Zeppelins vijfde. De opener knalt er gelijk in en laat mijn puberhart sneller kloppen. Luchtgitaar, schaduwdansen met een virtuele microfoon en ‘The Song Remains The Same’ zijn in 1974 de trouwste gezellen in mijn slaapkamer onder het schuine afdak.

2. ‘Blitzkrieg Bop’ – Ramones
Van slaapkamer naar kroeg en daar hoor ik de primitieve beat en de rondsuizende gitaren van de Ramones. Het gaat mijn glitterrock- en hardrockbegrippenkader verre te boven. Het voelt als een karikatuur van rock. Wat het ook is. In 2 minuut 14 samengebalde, aardeverschuivende schoffiesrock van vier stripfiguren uit The Bowery. ‘Blitzkrieg Bop’ kantelt in 1977 mijn muzikale wereldbeeld 180º.