The Paisley Underground

Bij beluistering van New Seasons, die nieuwe fraaie plaat van The Sadies, gingen mijn gedachten bijna automatisch uit naar The Paisley Underground, dat subgenre dat halverwege de jaren tachtig kort maar krachtig de kop op stak. De hernieuwde belangstelling voor de garage- en psychedelische rock, de waardering voor New Yorkse bands als The Velvet Underground en Television en de herwaardering van de countryrock zorgden in Los Angeles voor een explosie van nieuwe bands. Begin jaren tachtig ontstond er een vitale scene waarin muzikanten in dwarsverbanden met elkaar samenspeelden en elkaar bijstonden op plaatopnamen. In dat verband is de verzamelaar Rainy Day uit 1984 een mooi document van de onderlinge kruisbestuivingen – een lp met sixtiescovers, uitgevoerd door leden van The Three O’Clock, Rain Parade, The Bangles en The Dream Syndicate. Maar The Paisley Underground behelsde nog veel meer; uit welk rijk aanbod ik vijf albumtracks heb geselecteerd.

1. ‘What She’s Done To Your Mind’ – Rain Parade
Machtige Byrdsy folkrocker met hoofdrol voor 12-snarige Rickenbacker. Afkomstig van debuut Emergency Third Rail Power Trip. Rain Parade was de dromerigste en meest psychedelische exponent van The Paisley Underground. Rain Parade’s zwevende vermogen, vermengd met lyrische gitaarsolo’s en breed uitwaaierende orgelpartijen, laat een wereld zien waarin schoonheid en zeggingskracht samengaan. Unieke band maakte een van de allerbeste platen van de jaren tachtig.
2. ‘Merritville’ – The Dream Syndicate
Horrorstory gevat in dreigende rock, met priemende gitaarsolo’s van Karl Precoda. Voor The Medicine Show schuift The Dream Syndicate op van VU-drones richting Neil Young & Crazy Horse en vanwege orgel en tinkelend pianospel meer nog naar Bruce Springsteen en zijn E Street Band. Steve Wynns teksten en de epische sfeer verwijzen – net als bij Springsteen – naar de heartland van Amerika. Te beluisteren als spirituele zoektocht – by car.
3. ‘Snake Bit’ – Green On Red
Sneerzang van Dan ‘Big Daddy’ Stuart, zeurderig Augie Meyers-orgeltje en aardeverschroeiend gitaarspel. Van Tucson, Arizona naar Los Angeles getransporteerde band. Eerst The Serfers, dan Green On Red. Debuutplaat Gravity Talks is een ware country garageplaat; een rammelende mengvorm van desertrock en psychedelica. Nog zonder Chuck Prophet IV.
4. ‘Ivory Tower’ – The Long Ryders
Cosmic American countryrockers die zich vernoemen naar cowboyfilm. Jaren tachtig mengvorm van Merle Haggard, Burrito’s en Byrds. In 1981 gevormd door garagerocker Sid Griffin die liever folkrock en country speelt. Hoes van volwaardige debuut Native Sons is knipoog naar Buffalo Springfield. Topnummer daarop is ‘Ivory Tower’, met geweldige Rickenbacker-solo en achtergrondzang van niemand minder dan Gene Clark.
5. ‘And Then The Rain’ – True West
True West laat zich op Drifters gelden als een stel alternatieve cowboys. De sound is volgepropt met rinkelende Byrds-gitaren en kronkelende, spiralende Television-gitaren, wat zich uit in epische en bezwerende songs. Een stroperige, countryeske versie van de True West-klassieker ‘And Then The Rain’ bevestigt de suggestie dat Drifters anno 1984 alt.country avant la lettre is.