Festivals & drank.....

Je bent er al vroeg, en de koffie sla je gemakshalve maar over. Sterke drank, nou nee liever niet, maar wel liters bier tot je nemen, dat is je doel op de 9e editie van RoH.
En ook als het effe kan lekker bijkletsen met vrienden, maatjes, buddy’s of wat dies meer zij. Later, als de drank toch meer en meer vat op je gaat krijgen, tja, dan ga je nog meer lullen, en harder natuurlijk; met Jan en Alleman inmiddels. Bij voorkeur ergens pal onder het podium, bijvoorbeeld alwaar Al James juist probeert weer zo’n mooi, breekbaar liedje live tot volle wasdom te brengen. Gelukkig is er een blonde dame, die je netjes verzoekt of de mond te houden, of de gespreksstof, van ongetwijfeld zeer hoog niveau, elders voort te zetten. En dan blijkt dat je ballen hebt, want met slechts een weinig aan non- verbale misbaar vertrek je naar de achterzijde van de zaal. Je jasje wat ooit een colbert was wappert gekreukt en al achter je aan. Bij de bar heb je even later weer het hoogste woord. Later, zo tegen het eind van de avond, is de benzine voor je onuitputtende woordenstroom dan toch op, en bij Nathan Hamilton is het slechts dansen wat je nog kunt. Niemand neemt daar aanstoot aan, en ze laten je -soms begeleid met een lach- je gang gaan. Je geniet met volle teugen van de retestrakke set van Nathan; aan je dans komt geen einde. Of het er uit zag, dat gezwier? Nou, laten we het helder zeggen: je praat eigenlijk beter dan je danst, maar toch zie ik je inderdaad veel liever zwaaien & zwieren….. Festivals lang, liefst van begin tot eind. Voortaan maar indrinken, dus…..