zondag 16 november 2008

Niet Nix

Gisteravond waren we in Nix Blues Club, voor Nels Andrews. Nix Blues Club is gehuisvest in een sympathiek en allesbehalve pretentieus buurtcafé in Enschede. De club is ooit begonnen in een verlaten fabriekshal, op een vindingrijke manier getransformeerd in een entourage die, ondanks de geur van roest en afgewerkte olie, onmiskenbaar iets gezelligs had. We zagen er optredens van Teddy Morgan, BJ Baartmans, Rod Picott en nog een hele serie andere coryfeeën. Toen de fabriekshal ten prooi viel aan de slopershamer, kwam er een andere locatie, die waarschijnlijk inmiddels ook alweer met de grond gelijk gemaakt is. En nu dan dit zaaltje aan de Everhardt van der Marckstraat, een naam te mooi om ongenoemd te laten.
De vrijwilligers van Nix verdienen grote bewondering. Al vele jaren houden ze een instituut overeind dat zich qua programmering gerust kan meten met menig zwaar gesubsidieerd muziekpodium. Op het huidige adres hebben we de afgelopen jaren kunnen genieten van namen als Chris Knight, Beaver Nelson, Adam Carroll, ‘Scrappy’ Jud Newcombe, The Shiner Twins, en nu dus Nels Andrews. Een aardige, jonge artiest met intussen twee prima platen op zijn conto. Geen groot entertainer, okee, maar gelukkig waren er zijn beide begeleiders, Jonathan Goldberger op elektrische gitaar en Brandon Seabrook op banjo en mandoline, die voor het nodige spektakel zorgden. Een mooi concert, tot… de Proleet zich begon te roeren. Hij zat aan de bar en was bepaald niet voor Nels Andrews gekomen. Dat dit wél gold voor de rest van het publiek, scheen hem niet opgevallen te zijn. En leúk dat hij zichzelf vond… elke zin die hij luidkeels boven de muziek uit tetterde sloot hij af met een knetterend lachsalvo, telkens ingeleid met een schorre, zuigende aanloop, ergens diep weggezogen vanuit zijn verrookte longen, als het geschraap van een over de straat schurende laadbak van een bulldozer. En dat met name op de precaire momenten waarop de mandolinespeler het publiek de adem benam met ijzingwekkend trapezewerk op de dunste snaar van zijn instrument. De verstoorde blikken achterom uit het publiek werden door de Proleet niet opgemerkt, of hij had er schijt aan. Je overweegt op hem af te stappen en netjes te vragen of het heel alsjeblieft wat zachter kan. Maar je weet niet wat voor vlees je in de kuip hebt: dat niemand anders ingrijpt, is een veeg teken. Beste mensen van Nix, als jullie niet weten wie ik bedoel (wat ik me niet kan voorstellen): hij is ongeveer 1 m 75 lang, heeft kort blond haar met snor en draagt een zwart leren jack.

3 opmerkingen:

Leo Kattestaart zei

Jammer, Rene. Dat soort eikels zijn er echter nog steeds, waar dan ook....Wat lijkt Nels overigens (denk zijn hoedje weg...) op Felix R. :)

Anoniem zei

In reactie op bovenstaande, moet ik je laten weten dat de leiding van de NiX BBBluesclub wel degelijk actie heeft ondernomen en de bewuste persoon op zijn stemverheffingen heeft aangesproken.
Met hem is afgesproken dat bij een volgende optreden van een singer/songwriter hij zich minder luidruchtig moet gedragen of anders hem de toegang wordt geweigerd.

groetjes watsoni

Anoniem zei

Dag René, natuurlijk zijn we blij met de recensie. Jammer blijf ik het vinden dat je niemand van de organisatie hebt aangesproken over dit voorval.

Ik zelf heb nadat het me opviel wel ingegrepen en hem gewezen op het feit dat er ook mensen wilden luisteren. Daarna is hij tot 24.00 uur rustig geweest, het moment waarop ik ben vertrokken.

Of er daarna nog iets is gebeurt weet ik niet, maar als dat zo geweest is had je iemand van de organisatie moeten aanspreken als je de betreffende persoon niet kunt inschatten. Je gaat er in je verhaal gewoon van uit dat wij als organisatie continu op moeten letten of iemand over de schreef gaat.

We zijn een zelf regulerende, transparante club en een ieder van ons tracht op te letten maar ook te genieten en dat laatste is voor ons nog steeds een drijfveer om het te doen!

M.a.w. je kunt nu eenmaal niet alles in de gaten houden maar als het opvalt of iemand komt naar ons toe dan grijpen we zeker in.

Je dichterlijke vrijheid in het verhaal………..is jouw keuze in woorden (b.v. de beste man heeft nog nooit 1 sigaret gerookt).

Het vege teken klinkt ook behoorlijk onheilspellend, maar nogmaals, het is jouw beleving.

We doen dit al bijna 10 jaar en in deze periode is tijdens de vele honderden concerten nog nooit een onvertogen woord gevallen laat staan iets ergers.

Staat een beetje haaks op jouw woorden, helaas moeten we dat vaak weer zelf neerpennen.

Nogmaals bedankt voor je recensie want 3kwart klinkt toch lekker in de oren.

Ik hoop in ieder geval dat je nog een beetje hebt kunnen genieten.

Groetjes,
Chris