Casey Neill

Veel cd's heb ik tijdens mijn fietsreis door Amerika niet gekocht. Zelfs bij Amoeba in San Francisco wist ik me aardig in te houden. Dat heeft wellicht ook alles te maken met de mogelijkheden tegenwoordig om via internet goedkoop cd's te scoren. Aan downloaden doe ik trouwens niet, dus erg schuldig over mijn koopjesjacht hoef ik me niet te voelen.
Bij Amoeba nam ik het prachtige Brooklyn Bridge van Casey Neill mee voor nog geen twee dollar. Van die plaat had ik vorig jaar een recensie-exemplaar aangevraagd, maar nooit gekregen. Jammer, want het zeker een positieve bespreking hebben opgeleverd.
Nu dus alsnog aandacht voor Brooklyn Bridge. Enigszins verrast ben ik wel, want dit is een totaal andere plaat dan de op Appleseed uitgebrachte titelloze cd uit 1998 die ik van deze artiest in de kast heb staan. Brooklyn Bridge is een afwisselende plaat met vooral heel stevige americana, het ene moment ietwat buigend naar country, maar vaker te omschrijven als folkpunk. Van sober naar dronken. Ierse americana, kan dat? Na een tijd in New York te hebben gewoond is Neill weer naar het noordwesten van Amerika vertrokken en nu actief in Portland, Oregon. Hij wordt begeleid door leden van de Decemberists, Paul Brainard van Richmond Fontaine, Eric Ambel, John Wesley Harding, Erin McKeown op dit album dat liefst acht jaar op zich liet wachten.