Zeven paarden

Als ik een recensie ga schrijven, trek ik meestal via de zoekfunctie op de site even na of en, zo ja, wát er over de betreffende artiest eerder op altcountry.nl is verschenen. Als ik dat bij Small Town Van Gogh van Dale Boyle óók gedaan had, dan had ik gezien dat mijn collega John Gjaltema deze cd vorig jaar al besproken had. Hoe het album nu opnieuw op de redactie terechtgekomen is, weten we niet. Misschien dacht Dale: drie paarden is aardig, maar dat moet beter kunnen - ik stuur hem nog een keer op, wie weet tuinen ze er in. Nu heeft de redactie de handen al vol aan het beluisteren en beoordelen van alles wat er op haar afkomt. Om ook nog eens te controleren of er geen deugnieten tussen zitten die ons een loer proberen te draaien, dat zou te ver voeren. Overigens hoeft er van de kant van Dale Boyle natuurlijk helemaal geen sprake te zijn van laakbaar gedrag: misschien was hij het óók gewoon vergeten. Hoe dan ook: Small Town Van Gogh ging in de herkansing, en steeg naar mijn oordeel zowaar tot VIER paarden. John Gjaltema is kennelijk strenger dan ik, of hij heeft er gewoon meer verstand van. Hierbij overigens de aantekening dat de redactiestatuten onlangs in die zin zijn gewijzigd dat we geen halve paarden of ‘veulens’ meer toekennen. Het verschil was dus misschien wel kleiner dan het lijkt… En John, luister nog eens naar My Hometown, misschien ben je inmiddels wat milder, nu je ook weer wat ouder bent.