Deze week heb ik behoorlijk wat jeugdliefdes illegaal binnengehaald: de eerste van Depeche Mode, The Dolphin Brothers en Talk Talk's The Party Is Over (nogal actueel. Was dat ook niet het commentaar van Nancy Pelosi over de financiële crisis?). Toch hebben ze het qua draaibeurten allemaal moeten afleggen tegen For Emily, Forever Ago van Bon Iver.
Ja, Bon Iver. Ik had er het laatste jaar natuurlijk wel over gelezen, maar op een of andere manier waren al die verhalen toch net niet aansprekend genoeg om de plaat aan te schaffen. Na Take Root ben ik helemaal om. Wat een prachtig optreden was het daar in de Oosterpoort! Die dubbele drums, het prachtig gitaarspel en de emotionele zang. Ik was niet de enige die ervan genoten heeft. Mijn niet bijster in muziek geïnteresseerde echtgenote was enthousiast, hetgeen ook gold voor het aanwezige Altcounty.nl-smaldeel.
De volgende dag de cd aangeschaft en daarna de hele week gedraaid. Ik kom deze winter wel door, ook al breekt hij voorlopig nog niet aan.
Hieronder Bon Iver: Skinny Love tijdens Take Root.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten