Scott Kempner rules

Terwijl andere bloggers al gaan genieten van hun vakantie, werk ik nog gewoon door: Rotterdam hoort bij het midden van het land, dus hier beginnen de vakanties pas over een kleine drie weken. Helemaal niet erg, nog genoeg te doen.

Over zomerplaatjes denk ik nog niet na, hoewel ik er al één op mijn lijst heb staan: Saving Grace van Scott Kempner. Ik heb al een post aan deze cd gewijd en ik val maar gelijk met de deur in huis: de cd is briljant, geniaal, enfin, ik kom superlatieven te kort. Ik stuur de jongens van de Altcountry website dan ook ongevraagd mijn recensie toe (de oplettende lezer gaat het raden: 5 paarden wat mij betreft).

Scott Kempner begon zijn carriere als gitarist begin jaren zeventig bij The Dictators, een band die net als The New York Dolls voorlopers waren van de punkbeweging, maar in tegenstelling tot the Dolls niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk overleefden. Kempner bleef naast al zijn projecten bij The Dicatators spelen. In de jaren 80 was hij de frontman van The Del Lords, een band waarin ook Eric Ambel (bekend van o.a. Steve Earle en The Bottle Rockets) speelde. Met The Del Lords had hij eigenlijk nooit het verdiende commerciele succes. Alleen een klein hitje met Poem of the River (met Pat Benatar, wie kent haar nog? als backing vocalist). Eind jaren 80 sneuvelde The Del Lords dan ook.

In de jaren 90 maakte Kempner één solo cd: Tenement Angels, waarin hij de melancholieke poprock van the Del Lords mengde met de stevige rock van The Dictators. Daarna wist hij zijn held Dion te verleiden tot een paar optredens met Kempners band (waarin onder meer Del Lords drummer Frank Funaro die hem zijn hele carriere trouw is gebleven). Van deze optredens is een live cd verschenen die helaas door Dion is geproduceerd: zijn divagedrag zorgt ervoor dat de gitaren vrij naar achteren gemixt zijn en Kempner letterlijk naar de achtergrond verdreven wordt.

Tussen deze wapenfeiten door en het zojuist verschenen Saving Grace hoorden we alleen nog letterlijk van Kempner als gitarist op het fantastische DFFD van the Dictators en op de live cd van deze rockers. Maar nu is deze rocker in hart en nieren terug en ik hoop dat we niet weer 16 jaar moeten wachten.