De toekomst van rock n roll

Soms heb je van die cd's die als je ze voor het eerst hoort je met open mond laten zitten, die het gevoel oproepen dat je door de kamer wilt springen van geluk (dat je tranen in je ogen krijgt bij het beluisteren), dat iedereen dit moet horen. Bij mij gebeurde het toen ik London Calling van The Clash voor het eerst hoorde, toen ik Leave Home van the Ramones hoorde, Let it be van The Replacements en Lost and Found van Jason & the Scorchers hadden ook dat effect. Allemaal lang geleden, maar deze week had ik het weer, voor het eerst in lange tijd (natuurlijk de cd's van Dan Baird en Scott Kempner zijn briljant maar in zekere zin weet je wat je van die mannen mag verwachten, het is vertrouwd): de band die me deze sensatie bezorgde is The Apple Bros.

Hoe kom je bij zo'n band uit? Heel simpel, ik las het blog van Eric Ambel over hoe hij met zijn band en The Bottle Rockets een concert gaf waar ook The Apple Bros speelden. Nieuwsgierig eens op hun site gekeken en naar wat mp 3's geluisterd. Klonk erg leuk, dus gelijk hun twee cd's besteld (voor bijelkaar 21 euro incl. verzending, lang leve de huidige wisselkoers van de dollar). Kreeg de cd's van de week thuis en na één draaibeurt wist ik het: 'I've heard the future of rock n roll and it's name is The Apple Bros'.

Hun muziek zit ergens tussen de Stones, southern rock, soul, CCR, the Bottle Rockets, the Black Keys en The Black Crowes in, maar eigenlijk is vergelijken hen veel tekort doen, want ze zijn meer dan al die invloeden. Een zanger met een stem waar je een moord voor doet, gitaren die weer klinken ze bedoeld zijn, lekker vuig maar swingend, melodieen die klassiek zijn (nu al) en een intensiteit die je tegenwoordig zelden meer tegenkomt: deze jongens zijn op aarde om deze muziek te maken.

De eerste cd, Nashville, is iets 'rootsier' dan de tweede On an emprty stomach die een wat meer punky benadering bevat. Beide cd's staan vol met zulke mooie liedjes dat het geen zin heeft er en paar uit te lichten.

Voorbij alle hypes (f... off White Stripes etc) en voorbij alle dwangmatige cool (volgens mijn zoontje is dat tegenwoordig trouwens 'lauw'): dit is muziek vanuit het hart, voor het hart en vooral de onderbuik. Rock n roll zoals God het ooit bedoeld heeft (en dan heb ik het over Chuck en niet Elvis, God is wel degelijk zwart ;-)) Ik kan uren (of in dit geval webpagina's) doorgaan, maar ik zou zeggen: luister zelf. Ga naar hun website, luister naar de mp 3's, koop de cd's en overtuig jezelf (luister en huiver alvast bij onderstaande clip)!