Plastic

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar twintig jaar cd’s verzamelen begint langzamerhand een onfatsoenlijk deel van onze opbergruimte op te eisen. En dan te bedenken dat het grootste deel daarvan nog weer opgaat aan lucht en kunststof. Tijd voor een rigoureuze aanpak: weg met al die lelijke doosjes. Het gaat immers om de muziek en het artwork. Bij lokale platenspecialist Popeye een stapel plastic insteekhoesjes gekocht. Eerst maar eens vijfhonderd, en zien hoe ver we komen. Het is even een karwei, maar voordeel is dat je al je muziek weer eens in handen krijgt, ook albums waarvan je niet wist dat je ze had of waarom je ze ooit gekocht hebt. Of de wereld er beter van wordt is natuurlijk de vraag, want waar blijven al die jewelcases? In de vuilcontainer. Maar schelen doet het wél: op de foto zie je rechts in de la dezelfde hoeveelheid muziek als links in het schoenendoosje. En daar zitten de kartonnen digipacks natuurlijk in volle glorie tussen, want daar blijven we van af met onze tengels.