Can't Cry Hard Enough

Op de nieuwe fraaie cd Collapsible Plans van Tom Freund staat een nummer dat me bekend voorkwam, maar ik kon het niet direct thuisbrengen. Iets uit de jaren zeventig schatte ik. De fraaie melodie van Can't Cry Hard Enough, het nummer waar het hier om gaat, is verpakt in het klassieke stramien van een singer-songwriter, maar dan wel een met ambities die nog verder reiken. Dat is niet zo vreemd, want het zou een omschrijving van Tom Freund kunnen zijn. Maar het betreft hier dus een cover.
Can't Cry Hard Enough is een liedje van Marvin Etzioni en David Williams. Etzioni zette het op zijn solodebuut The Mandolin Man. Het is een fraai pianoliedje dat gebracht wordt met ondermeer een bodhran en blazers in New Orleans Funeral Style. En natuurlijk wat mandoline, dat spreekt. Die plaat van Marvin is van 1992, dus met mijn schatting van de jaren zeventig zat ik er een flink eind naast.
Marvin Etzioni liet in 1985 voor het eerst van zich horen als bassist op het debuut van Lone Justice, dat verder bestond uit Maria McKee, Don Heffington en Ryan Hedgecock. Al die namen zouden ook later hun stempel drukken op de ontwikkeling van altcountry. Marvin, zoals Etzioni zich kortweg ging noemen (The Mandolin Man mag trouwens ook), maakte vooral naam als producer (Counting Crows, Toad The Wet Sprocket, Grey DeLisle, Peter Case, Williams Brothers).
Het door hem zelf geproduceerde The Mandolin Man is een ambitieus werkstuk waarop rootsrock een soort jazzbenadering krijgt met een origineel geluid als resultaat. Hoewel, de plaat klinkt ook alsof Marvin een jonger broertje is van T-Bone Burnette, zowel door zijn stem als de tegelijkertijd rijkelijk en kaal klinkende arrangementen.
Marvin produceert ook het debuut van Tom Freund. North American Long Weekend (uit 1998) is een veel te ambitieuze en serieuze plaat voor een jonge debutant en eindigt dan ook in de uitverkoopbakken. Geheel onterecht natuurlijk, ook al is er best het een en ander op het album aan te merken. De veel te lange speelduur (67 minuten) bijvoorbeeld. En iets meer afwisseling had ook gemogen. Enfin, op Collapsible Plans (geproduceerd door Ben Harper) heeft Freund heel wat bijgeleerd. Zodat ik hem bijna de kwaliteiten kan toedichten van singer-songwriters uit de jaren zeventig. En dat dus mede dankzij een liedje van Marvin, the Mandolin Man.
Can't Cry Hard Enough is trouwens al veel vaker gedaan. Victoria Williams zong het en Julie Miller ook. En op YouTube zijn filmpjes te vinden waarop slachtoffers van 9/11 worden herdacht met het liedje. En ook de begin dit jaar overleden Australische acteur Heath Ledger (Brokeback Mountain) wordt herdacht met beelden waaronder dit nummer is gezet.