Lijstje 2008

Het lijkt mij nu een moment om mijn laatste bijdrage voor 2008 te wijden aan de hoogtepunten (en dieptepunten) van dit jaar. Niet allemaal altcountry, of americana, maar dat mag de pret niet drukken. Ik kan, en wil, niet kiezen tussen deze cd's, dus ze staan allemaal ex aequo op nummer 1 voor het jaar 2008.
Dus, in willekeurige volgorde:

Dan Baird & Homemade Sin
Dit jaar eindelijk een nieuwe studio cd van Dan Baird. Ik had inmiddels wel genoeg live cd's als zoethoudertjes verzameld. Dan stelde niet teleur, sterker nog, dit is zijn beste solo-cd. Warner E Hodges (van Jason & The Scorchers) draagt bij aan een lekker vuig gitaarfundament. Als Dan in vorm is en als hij de juiste begeleiders heeft dan is er geen betere rootsrocker dan hij. Deze cd is het bewijs.

Scott Kempner
Op deze cd hebben wij bijna een eeuwigheid moeten wachten, maar dat was het dan ook wel waard. Scott Kempner bewijst zijn klasse met gloedvolle songs die ook de Del Lords weer in herinnering roepen. De man heeft een prachtstem, altijd een beetje melancholiek, en hij is een ouderwetse songwriter (en dan bedoel ik songwriter in de rock n roll-betekenis van het woord). Misschien dat deze cd een primus inter paris is in dit overzicht.

Two Cow Garage
Met hun vierde cd streven de gruizige rockers hun voorbeeld Slobberbone ruim voorbij. Niet alleen americana meer, maar een mengelmoes van allerlei stijlen zonder dat dat leidt tot een rommelig geheel. Integendeel: Two Cow Garage slaagt erin de stijlen goed samen te laten gaan en er hun geheel eigen draai aan te geven.

Living End
Het best bewaarde geheim van Australie. Chris Cheney is een begenadigd gitarist, zeg maar gerust een beest op gitaar, maar eveneens een begenadigd componist van puntige punkpop liedjes. Op deze cd een beetje invloed van hardrock, organisch opgenomen in de opzwepende punky popliedjes (of andersom). Pure energie met als specialiteit de staande bas.

Lucinda Williams
Sommigen schijnen het jammer te vinden dat Lucinda het geluk gevonden heeft. Ik niet, deze nieuwe cd is nog steeds doortrokken van een prettige neerslachtigheid, aangevuld met passie en zelfs een vleugje sex: wat wil men nog meer? De muziek is net als bij de laatste paar cd's een mengeling van allerlei (alt)country stijlen. Van mij mag ze gelukkig blijven en laten we hopen dat het leidt tot meer cd's van dit kaliber.

Marah
Het was even wennen deze nieuwe cd van Marah. Maar na een aantal keren draaien begon hij eigenlijk steeds beter te worden. Volgens mij hebben ze ook nog nooit een slechte cd gemaakt. Altijd anders, en toch altijd herkenbaar. Echte meltingpotrock


Bob Mould
Voormalig voorman van Husker Du en Sugar maakt al jaren mooi solo-platen. Intense gitaarrock met veel passie. Zo hoort het dus.



De ontdekking van 2008: The Apple Bros
Dit is de toekomst van de rock n roll en Americana: weliswaar is Nashville hun eerste cd, maar ook de 2e, On an empty stomach, mag er zijn. Puntig, ijzersterke melodieen en een heerlijk rasperige stem. Er schijnt een derde cd in de maak te zijn. Ik kan niet wachten!(de nieuwe liedjes op MySpace beloven veel.


De teleurstellingen van 2008
Behalve de resultaten van m'n cluppie: de cd van Ryan Adams (of is dat eigenlijk al geen teleurstelling meer: de magie is nu echt verdwenen), de nieuwe You am I (best aardig, maar mist toch een beetje dat beetje extra van al hun voorgaande cd's), de ziekte van Perry Bags (drummer en songwriter bij Jason & The Scorchers, daarmee definitief het einde van deze fantastische band inluidend).

Bij deze wens ik alle lezers zeer mooie feestdagen en we ontmoeten elkaar weer in het nieuwe jaar