In den beginne (2)

In het eerste deel gaf ik aan hoe de eerste zaadjes van mijn Americana-fascinatie werden geplant. Ik verliet de middelbare school met een flinke portie Neil Young, Lynyrd Skynyrd, Bob Dylan en andere classic rock in mijn tas. De eerste stappen als buitenshuis wonende student in Rotterdam werden begeleid door de sounds van de Paisley Underground- en andere tweede-golf-garagerockgroepen. Ademloos heb ik staan genieten van een optreden van The Dream Syndicate tijdens het Pandora´s Musicbox festival in de Doelen. En van The Lyres en de The Nomads. Rond die tijd verscheen er ook een speciaal nummer van Muziekkrant Oor dat voor een groot deel gewijd was aan de eerste (jaren 60) en tweede golf (begin jaren 80) garagerock. Jaja, toen deed Oor er nog toe. Die belangstelling voor ruige jaren 60 muziek werd nog gesterkt tijdens een bezoek aan mijn (aangetrouwde) Zweedse familie. Neef Hannes had een flinke verzameling moeilijk verkrijgbare Pebblesplaten en had bovendien ooit in een bandje gespeeld met een drummer die inmiddels terecht was gekomen in de Wayward Souls, net als de Nomads een stevig rockende garageband. Opwindende tijd, met die platen van Green On Red, True West, The Long Ryders en de Rain Parade.
En toen…. …. het grote niets. In 1985 verhuisde ik naar Utrecht, werd lid van de platenbieb, kocht of kopieerde ik nog menige Neil Youngplaat, maar gebeurde er in muzikaal opzicht helemaal niets bijzonders. Althans, niet bij mij. Al dan niet bewust zal ik wel op zoek zijn geweest naar Een Vrouw en die houden, zoals u weet, van dansbare muziek en niet van groezelige bandjes en verlopen cowboys/hippies. Nee, als ik heel diep in mijn geheugen graaf, komt er uit die tijd maar heel weinig boven dat als “essentieel” kan worden beschouwd: beetje REM, The Fatal Flowers, the Beatfarmers en The Smithereens (nou ja, essentieel). Er zal ongetwijfeld meer geweest zijn, maar ik zag en hoorde het toen niet.
Tot Sylvo kwam.
(deel 3)
True West: Shot You Down