Terug van vakantie (heerlijk 3,5 week door La douce France getrokken) zomaar een paar americana en andere muziekgedachten om er weer even in te komen.
Leuk voor mij, maar ook voor deze blog: The Apple Bros (voor een ieder die het vergeten is: mijn future of rock n roll) hebben mij gevraagd een vertaling te maken van mijn blog-post over hen op dit blog. En wat schetst mijn verbazing: de vertaling staat op hun Myspace pagina. Toch een beetje trots en tegelijk ook wat leuke pr voor dit blog.
Collega blogger Wiebren heeft me een beetje het gras voor de voeten weggemaaid met zijn stukje over Tim Rogers: het stond op mijn longlist van onderwerpen die zeker nog eens de aandacht zouden moeten krijgen. Daarentegen is het eigenlijk wel zo leuk dat iemand anders dit genie van down under ook kent. Het geeft mij tevens de mogelijkheid een ieder hier te wijzen op de aanstaande geboorte van een nieuwe You am I cd: Dilettantes, op 13 september te verschijnen in Australië. Voor een ieder die houdt van oprechte rock met een vleugje sixties: luisteren en kopen. You am I verdient het door de hele wereld gehoord te worden.
Mijn laatste blog-post ging over de muziek die op vakantie mee zou gaan. En al luisterend tijdens
de ritten door Frankrijk viel me toch iets op. Ik had het heilige kwartet Stones cd's meegenomen (Beggars Banquet, Let it Bleed, Sticky Fingers en Exile on main street) . Eigenlijk zou ik willen stellen dat die reeks cd's het echte begin van Americana zijn: rock gemixt met country (en dus nadrukkelijk niet andersom, dat is alt country (ik doe maar eens een gooi naar een omschrijving)). De Stones hebben, onder invloed van vooral Gram Parsons, maar ook de invloed van mensen als Ry Cooder, Jim Dickinson en Keith Richards himself moet niet onderschat worden, de rock-wereld met dit kwartet platen kennis laten maken met de fusion van allerlei traditionele stijlen en rock (n roll).
Zomaar even een tip: de weblog van Terry Anderson. Onder meer bekend als componist van Battleship Chains (Georgia Satellites) en I love you period (Dan Baird), drummer bij The Yayhoos, maar ook leider van de leukste popgroep op aarde: The OAK Team (Olympic Ass Kicking Team) waarmee hij pop n roll in de beste traditie van Dave Edmunds e.d. maakt. Op zijn weblog mixt hij persoonlijke zaken met zijn rock n roll leven: erg leuk om te lezen (luister ook eens naar zijn OAK Team, deze man weet hoe je een liedje schrijft: vooral You know me en Hi n Dry)
Daarnaast zijn Scott Kempner en Dan Baird grijsgedraaid, hoewel je dat helaas in deze tijd niet meer zou kunnen zeggen: het wordt een spannende strijd om cd van het jaar straks (hoewel You am I, de nieuwe Metallica en misschien ook de nieuwe AC/DC (je weet maar nooit, oude liefde roest niet hoewel ik maar niet echt aan die zanger kan wennen) nog wel eens een rol kunnen gaan spelen).
Volgende keer weer gewoon een stuk met kop en staart over een echt onderwerp ;-).
Leuk voor mij, maar ook voor deze blog: The Apple Bros (voor een ieder die het vergeten is: mijn future of rock n roll) hebben mij gevraagd een vertaling te maken van mijn blog-post over hen op dit blog. En wat schetst mijn verbazing: de vertaling staat op hun Myspace pagina. Toch een beetje trots en tegelijk ook wat leuke pr voor dit blog.
Collega blogger Wiebren heeft me een beetje het gras voor de voeten weggemaaid met zijn stukje over Tim Rogers: het stond op mijn longlist van onderwerpen die zeker nog eens de aandacht zouden moeten krijgen. Daarentegen is het eigenlijk wel zo leuk dat iemand anders dit genie van down under ook kent. Het geeft mij tevens de mogelijkheid een ieder hier te wijzen op de aanstaande geboorte van een nieuwe You am I cd: Dilettantes, op 13 september te verschijnen in Australië. Voor een ieder die houdt van oprechte rock met een vleugje sixties: luisteren en kopen. You am I verdient het door de hele wereld gehoord te worden.Mijn laatste blog-post ging over de muziek die op vakantie mee zou gaan. En al luisterend tijdens
de ritten door Frankrijk viel me toch iets op. Ik had het heilige kwartet Stones cd's meegenomen (Beggars Banquet, Let it Bleed, Sticky Fingers en Exile on main street) . Eigenlijk zou ik willen stellen dat die reeks cd's het echte begin van Americana zijn: rock gemixt met country (en dus nadrukkelijk niet andersom, dat is alt country (ik doe maar eens een gooi naar een omschrijving)). De Stones hebben, onder invloed van vooral Gram Parsons, maar ook de invloed van mensen als Ry Cooder, Jim Dickinson en Keith Richards himself moet niet onderschat worden, de rock-wereld met dit kwartet platen kennis laten maken met de fusion van allerlei traditionele stijlen en rock (n roll).Zomaar even een tip: de weblog van Terry Anderson. Onder meer bekend als componist van Battleship Chains (Georgia Satellites) en I love you period (Dan Baird), drummer bij The Yayhoos, maar ook leider van de leukste popgroep op aarde: The OAK Team (Olympic Ass Kicking Team) waarmee hij pop n roll in de beste traditie van Dave Edmunds e.d. maakt. Op zijn weblog mixt hij persoonlijke zaken met zijn rock n roll leven: erg leuk om te lezen (luister ook eens naar zijn OAK Team, deze man weet hoe je een liedje schrijft: vooral You know me en Hi n Dry)
Daarnaast zijn Scott Kempner en Dan Baird grijsgedraaid, hoewel je dat helaas in deze tijd niet meer zou kunnen zeggen: het wordt een spannende strijd om cd van het jaar straks (hoewel You am I, de nieuwe Metallica en misschien ook de nieuwe AC/DC (je weet maar nooit, oude liefde roest niet hoewel ik maar niet echt aan die zanger kan wennen) nog wel eens een rol kunnen gaan spelen).
Volgende keer weer gewoon een stuk met kop en staart over een echt onderwerp ;-).
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten