Hallo Venray

Teleurstellend was het, het optreden van Hallo Venray afgelopen zaterdag in Ekko te Utrecht. De formatie van Henk Koorn speelde voornamelijk (erg) stevige nummers van hun laatste album. Dat deed het trio vol overgave, maar de echte bezieling ontbrak toch. En het nieuwe materiaal is lang niet zo boeiend als het vroegere werk van begin jaren negentig. Het was dan ook lang wachten op een klassieker als Tuck the man. Andere fijne nummers ten tijde van het album The more I laugh, the hornier due gets, zoals The heart and the soul en Eugene bleven achterwege. De band teert niet op oud succes, dat is het positieve wat je ervan kunt zeggen, maar het concert viel mij niet mee. Van het Neil Young-achtige geluid uit de beginperiode was niet veel meer over, Hallo Venray ging in Ekko meestentijds tekeer als een beginnende grungeband met slechts sporadisch een rustpunt. Ook het publiek leek moeite te hebben met de transformatie van de Haags/Amsterdamse band, gezien de wat lauwe reacties. Dat de techniek het ook nog eens liet afweten -een voortdurend krakende box- maakte het er allemaal niet beter op. Enfin, hieronder een live-opname van Pinkpop 1992 toen ze een stuk leuker waren.