Laatst sprak ik een medewerker van Plato. Het ging over een album dat volgens de computer in de bakken moest liggen, maar daar nergens te vinden was. De cd zelf bevond zich keurig in de kast achter de toonbank. Het kwam steeds vaker voor, zei de Plato-man, dat hoesjes gejat werden. Ze dachten eraan de cd’s in de bakken te doen, en de hoesjes achter de toonbank. Ik kon het me voorstellen. De muziek zelf heeft vandaag de dag nauwelijks nog handelswaarde. Waarom zou je nog een cd kopen? Om het hoesje! Als ik de bakken doorloop, kijk ik eigenl
ijk alleen naar de digipacks, de kartonnen hoesjes dus. Al dat plastic kan me gestolen worden. Maar zo’n fraai, hardkartonnen foedraal, daar wil ik mijn portemonnee
wel voor trekken, zeker als er ook nog een tekstboekje in verborgen zit. Ik heb mijn collectie eens even gecheckt op mooie hoesjes. Hierbij een paar voorbeelden. Artiesten die begrijpen dat hun muziek meer waard is dan een flodderig stukje drukwerk in een doosje van niks. Mijn favoriet in dit rijtje is, in al zijn eenvoud, Old Town Rock’n’Roll van Adam Carroll, met op de voorkant een heerlijk naïef stadsgezicht
getekend door Adam zelf. Public Domain van Dave Alvin valt op door zijn prachtige foto’s, ook binnenin. Ry Cooder trakteert ons met z’n I, Flathead op een
complete novelle. Orphans van Tom Waits bevat een tekstboek-je van maar liefst 94 pagina’s, ook weer met schitterend fotowerk. En wat dacht je van The Walkabouts… Iemand nog meer voorbeelden?
Laatst sprak ik een medewerker van Plato. Het ging over een album dat volgens de computer in de bakken moest liggen, maar daar nergens te vinden was. De cd zelf bevond zich keurig in de kast achter de toonbank. Het kwam steeds vaker voor, zei de Plato-man, dat hoesjes gejat werden. Ze dachten eraan de cd’s in de bakken te doen, en de hoesjes achter de toonbank. Ik kon het me voorstellen. De muziek zelf heeft vandaag de dag nauwelijks nog handelswaarde. Waarom zou je nog een cd kopen? Om het hoesje! Als ik de bakken doorloop, kijk ik eigenl
ijk alleen naar de digipacks, de kartonnen hoesjes dus. Al dat plastic kan me gestolen worden. Maar zo’n fraai, hardkartonnen foedraal, daar wil ik mijn portemonnee
wel voor trekken, zeker als er ook nog een tekstboekje in verborgen zit. Ik heb mijn collectie eens even gecheckt op mooie hoesjes. Hierbij een paar voorbeelden. Artiesten die begrijpen dat hun muziek meer waard is dan een flodderig stukje drukwerk in een doosje van niks. Mijn favoriet in dit rijtje is, in al zijn eenvoud, Old Town Rock’n’Roll van Adam Carroll, met op de voorkant een heerlijk naïef stadsgezicht 
getekend door Adam zelf. Public Domain van Dave Alvin valt op door zijn prachtige foto’s, ook binnenin. Ry Cooder trakteert ons met z’n I, Flathead op een
complete novelle. Orphans van Tom Waits bevat een tekstboek-je van maar liefst 94 pagina’s, ook weer met schitterend fotowerk. En wat dacht je van The Walkabouts… Iemand nog meer voorbeelden?
Posts
2 opmerkingen:
Mark Olson - The Salvation Blues
Het prachtige werk van Wes Freed geeft de cd's van Drive-Truckers echt meerwaarde.
The Man From God Knows Where - Tom Russell.
Prachtig album, fraaie hoes. Russell verkocht ooit tijdens TakeRoot ook een begeleidend boekje waarin de foto's van het hoesje (en meer) op ansichtkaartformaat waren afgedrukt. Niet gekocht. Stom!
M.
Een reactie posten